Vandaag is de grote dag! Meestal begint een bevalling met het krijgen van weeën, maar soms ook met het breken van de vliezen. Maar hoe zat het nou ook alweer, wanneer moet je ook alweer bellen en hoe gaat het verder tijdens de bevalling? Dat kun je hier allemaal lezen.

Het komt regelmatig voor. Je denkt dat de bevalling begonnen is en toch stopt het na enige tijd weer. Zo lang je twijfelt is het meestal niet begonnen, je voelt het echt goed aan wanneer de weeën serieus zijn. Harde buiken zijn geen aankondiging van de bevalling.

Je bevalling is nog niet begonnen bij:

Het kan voorkomen dat we je tijdens de bevalling moeten overdragen aan de gynaecoloog (diens assistent of klinisch verloskundige). Bijvoorbeeld omdat je kindje in het vruchtwater heeft gepoept, omdat de ontsluiting niet gaat zoals verwacht of omdat je mogelijk pijnstilling wenst. In dat geval wordt de bevalling verder begeleid door de gynaecoloog. We dragen je volledige dossier dan over en heb je een bevalplan dan bespreken we dat ook. Natuurlijk zien we jullie in het kraambed weer terug en komen we jullie kindje bewonderen.

We kunnen er maar beter helder over zijn. De meeste vrouwen ervaren pijn tijdens de bevalling. Uit ervaring weten we dat de meeste vrouwen dit kunnen verdragen. De intensiteit neemt met de tijd en weeënkracht toe en zo groei je dus in het bevallingsproces en kun je grenzen verleggen. Ook is het goed je te realiseren dat je tijdens je hele bevalling pauzes hebt tussen de weeën die langer duren dan de wee zelf!

Bedenk ook dat pijn een functie heeft; het zorgt dat je alert wordt, je zoekt een veilig plekje voor jezelf, je vraagt hulp en wil graag mensen om je heen die je vertrouwt en vertrouwen geven. Hoe je omgaat met pijn is voor iedereen verschillend.  Het is belangrijk om zo ontspannen en comfortabel mogelijk te zijn. Hierdoor maakt je lichaam namelijk zelf pijnstillers aan (endorfines). Angst en spanning belemmeren de aanmaak van deze endorfines.

Er zijn mogelijkheden voor pijnstilling zonder medicatie, bijvoorbeeld veranderen in houding, warmte (douche of bad), massage, de TENS, accupunctuur. Wanneer je ondanks deze mogelijkheden toch teveel pijn ervaart is er mogelijkheid om in het ziekenhuis medicatie te krijgen tijdens de bevalling. Afhankelijk van het ziekenhuis zijn er een aantal mogelijkheden:

Lees ook de folder hoe je om kunt gaan met pijn door voor je bevalling om meer te weten over de mogelijkheden.

Het kan voorkomen dat er extra hulp nodig is tijdens de uitdrijving om de baby geboren te laten worden, een kunstverlossing. De hulp van de gynaecoloog wordt dan ingeschakeld. Dit betekent dat de bevalling in het ziekenhuis (verder) plaatsvindt.  Mogelijk moet er dus van huis naar ziekenhuis verplaatst gaan worden.

De belangrijkste redenen voor een tangverlossing of een vacuümverlossing zijn het niet vorderen van de uitdrijving en/of dreigend zuurstoftekort bij het kindje.

Bij een keizersnede (ook wel sectio genoemd) wordt de baby met een operatie via de buikwand geboren. Soms is dit van tevoren bekend, een geplande keizersnede, bijvoorbeeld als er tijdens de zwangerschap problemen zijn ontstaan waardoor een vaginale geboorte niet mogelijk of wenselijk is. Soms wordt het besluit voor een keizersnede genomen tijdens de bevalling (ongeplande keizersnede). Bijvoorbeeld wanneer blijkt dat een vaginale bevalling niet (verder) mogelijk is doordat de baby in moeilijkheden is of een vaginale baring niet lijkt te lukken.

Een normale zwangerschap duurt tussen 37-42 weken. Na 42 weken noemen we de zwangerschap serotien. De meeste vrouwen bevallen vóór 42 weken (95%).

Tussen de 40^e en 41^e week bieden we je aan om de bevalling op te wekken door middel van “strippen”. We doen dan een inwendig onderzoek waarbij we voelen aan de baarmoedermond. Wanneer deze een beetje open is en wat soepel aanvoelt proberen we de vliezen een beetje los te woelen (strippen) van de baarmoedermond. Door strippen komt het hormoon prostaglandine vrij. Dit hormoon zorgt voor de verweking van je baarmoedermond en voor voor-weeën. Wanneer er genoeg prostaglandines zijn wordt het seintje aan je hersenen gegeven voor het aanmaken van oxytocine: het bevalhormoon…

Tussen de 41^e en 42^e week laten we je op controle gaan bij de gynaecoloog. Deze extra controle is bedoeld als kennismaking.  De zwangerschap wordt in kaart gebracht, er wordt standaard een hartfilmpje van de baby gemaakt om de conditie te beoordelen op dat moment, mogelijk wordt er een echo gemaakt om de hoeveelheid vruchtwater te beoordelen. Alle resultaten samen maken dat de gynaecoloog je een advies zal geven voor de komende week. Mogelijk wordt er een datum gepland waarop je zult worden ingeleid als je nog niet bevallen bent. Zelf mag je hierin ook vertellen wat je graag wilt, is er geen medische reden dan mag je rustig wachten tot 42 weken, dat is namelijk nog steeds een normale zwangerschapsduur.

Na de 42 weken neemt de kans op complicaties toe; de moederkoek raakt op en kan mogelijk minder goed functioneren. Hierdoor kan een kindje in de problemen komen. Daarom wordt geadviseerd vanaf 42 weken onder leiding van de gynaecoloog te bevallen.  Meestal zal deze voorstellen de bevalling in te leiden.